دو روزی میشود که بیانیههایی در محکومیت سکوت مسئولان و نهادهای جمهوری اسلامی ایران در قبال فاجعهی رخ داده در #مسجد_الاقصی نوشته و رسانهای میشود. در این میان اما کمتر نامی از قوه قضائیه برده شده است. این در حالی است که همین چند هفته قبل، رهبر معظم انقلاب اسلامی خطاب به این قوه فرمودند: «قوهی قضائیه باید در موضوعاتی همچون تحریمها، مصادرههای آمریکاییها، تروریسم و یا حمایت از شخصیتهای مظلوم دنیا همچون شیخ زکزاکی و یا حمایت از مسلمانان میانمار و کشمیر، از جایگاه حقوقی وارد شود و نظر حمایتی و یا مخالفت خود را قاطعانه اعلام کند تا در دنیا منعکس شود.»
عبارتی که حضرت آقا در پایان این جمله به کار بردهاند، بسیار کلیدی است: «تا در دنیا منعکس شود». بنا نیست قوه قضائیه همچون یک سوپرمن وارد شود و با یک ارزیابی حقوقی، تمام مشکل فلسطین را حل کند! بحث بر سر موضع گرفتن است تا «در دنیا منعکس شود» که جمهوری اسلامی ایران همچنان تمام قد و در تمامی حوزههای نظامی، حقوقی، سیاسی و اجتماعی پیگیر آرمان رهایی قدس شریف است. طبیعی است که موضع قوه قضائیه به فرموده رهبری، باید از «جایگاه حقوقی» باشد نه صرفا یک اظهارنظر آیتالله آملی لاریجانی در جلسه هفتگی قوه. کار پیچیدهای هم نیست؛ حتما حقوقدانهای قوه با مشورت با اهالی کاربلد رسانه، میتوانند اقدام درخوری انجام دهند تا «در دنیا منعکس شود».
جنبش دانشجویی اگر خودش موضع محکمی در قبال مسائل بینالمللی گرفت، حتما باید از مطالبه از ائمه جمعه فراتر رود. قوه قضائیه را هم باید به لیست مطالبهشوندگان افزود، با این تفاوت که این نهاد باید از محکوم کردنهای عمومی عبور کرده و موضع حقوقی بگیرد.